Stilte voor de storm

Vorige week vrijdag heb ik weer les mogen geven aan het Santa Felicidade Collegio en aan Gravidade Zero. De studenten van het Collegio zijn bezig met het repeteren va een toneelstuk en in overleg heb ik met de stagebegeleidster afgesproken dat ik ga werken aan het fysiek van de studenten. Het is een stuk met veel taal en ik ga aan de slag met de lichaamstaal. Als introductie gaf ik de les 'the power of silence'. Waarbij de hele les niet gesproken wordt. Niet door de studenten, niet door de stagebegeleidster en zelfs niet door mij. Dit was een nieuwe ervaring voor heb omdat gewend zijn met tekst te werken.

'De mensen blijven dan wat gesloten alsof ze zich verstoppen achter hun woorden’.   

– 'En nu? '

‘Nu wordt je gedwongen om echt de emoties te laten zien en je lichaam te gebruiken’.

Missie geslaagd!

Aan Gravidade Zero werd mijn flexibiliteit op de proef gesteld. De bus die ik neem naar mijn stage komt namelijk één keer per uur. Maar wanneer in het uur.......Dat weet de chauffeur niet eens denk ik....... Hierdoor heb ik in plaats van 2 uur, 1 uur les gegeven en dus wat vertraging opgelopen in mijn plan. Geen probleem, ook hier komen we wel uit. 

Oja die stortbui die losbrak toen de bus er eindelijk was. Ik stond minder dan 10 sec buiten het bushokje en was klets, en kletsnat. Het begin van de winter zegt men. Sindsdien draag ik een shirt met lange mauwen als de zon onder gaat.                  De Brazilianen verkleumen dan al onder een dikke deken. - 'Você não com frio!? ta loco!'- 's middags is het rond de twintig graden.